Thermomix TM6 a TM5 – różnice
Ten wpis powstał w ramach współpracy barterowej z Thermomix. Miał być rolką, ale temat jest zbyt rozległy by sprowadzać go do krótkiego filmiku, więc zdecydowałam, że spiszę moje wrażenia na blogu.
Czytaj dalej
Na początku września Lublin pulsował od smaków, zapachów i dźwięków.
Wszystko z okazji V Europejskiego Festiwalu Smaku, na który zostałam zaproszona wraz z grupką blogerów kulinarnych (Waldemarowi Suliszowi, dyrektorowi artystycznemu EFS bardzo dziękuję za zaproszenie!).
 |
| Zaproszone blogerki (blogerzy dołączyli później). Kto mnie znajdzie na zdjęciu? |
 |
| Grzegorz Łapanowski z ekipą – Maćkiem, Jakubem i Filipem; |
Podczas imprezy przewidziano tyle atrakcji, że nie sposób było „zaliczyć” każdą z nich.
Udało mi się wziąć udział w pokazie kulinarnym Jeana Bosa ?Królewska Dziczyzna?, Ojców Oblatów z klasztoru w Kodniu, którzy przyrządzali jagnięcinę i pokazie Grzegorza Łapanowskiego z ekipą w ramach kampanii ?Trzy Znaki Smaku?.
 |
| Jury Konkursu Nalewek rozpoczyna degustację; |
Zerknęłam na obrady jury Konkursu Nalewek i dowiedziałam się, że kubki smakowe między nalewkami jury oczyszcza sobie piwem.
Odwiedziłam restaurację Auriga, gdzie podglądałam w akcji szefa kuchni, Ivo Violante. Potem stadko wygłodniałych blogerek (pośród nich oczywiście ja) pożarło owoce pracy Ivo: mozarellę zapiekaną z prosciutto i obłędną jagnięcinę w sosie truflowym.
Jakby tego było mało, po jagnięcinie ruszyliśmy do Vanilla Cafe, gdzie zaserwowano nam potężną porcję tortu bezowego ? tak Lublin rozpieszcza blogerów, moi drodzy.
 |
| Ivo Violante w akcji; |
 |
| Jagnięcina od Ivo; |
Powłóczyłam się też między stoiskami z regionalnymi specjałami, niestety byłam tak najedzona, że z bólem serca, a raczej brzucha musiałam zrezygnować z degustacji.
Zrobiłam zakupy na stoisku serowym (ser koryciński wygrywa), wypiłam piwo z lokalnych browarów.
Pierwszego wieczoru rozgrzałam się miodową whisky (!) i ruszyłam z dziewczynami na piękny koncert folkowego zespołu Balkanika.
Drugi wieczór był jeszcze intensywniejszy: najpierw benefis Roberta Makłowicza, potem koncert zespołu The Gypsy Kal Band i długa, zapijana caipirinhą noc spędzona w gronie starszych i nowszych znajomych.
Moc atrakcji sprawiła, że nie miałam czasu skorzystać z przyjemności, które czekały na mnie w SPA Nałęczów, gdzie nocowałam (basen?), zwiedzić uzdrowisko czy zajrzeć w mniej oczywiste zakamarki Lublina.
Aby liznąć choć odrobinę miasta, razem z Kasią z ChilliBite udałyśmy się na małe wagary.
Spędziłyśmy ten czas buszując w starociach i spacerując wąskimi uliczkami miasta.
To podczas tej wyprawy zrobiłam większość fotografii, które oglądacie.
Jestem zachwycona Lublinem i żałuję, że uwieczniłam na zdjęciach zaledwie jego skrawek.
Ale kto wie, może w przyszłym roku tu wrócę?
Dzisiaj nie będę zbyt wylewna, bo ledwie zdążyłam wypakować plecak z Lublina (relacja wkrótce), a już muszę pakować się do Gniezna. Żeby jednak mój blogasek i jego szanowni czytelnicy nie czuli się zupełnie zaniedbani, chciałam podzielić się przepisem na pewną ekspresową potrawę.
Główną rolę gra tu cukinia. Wyszorowana, nieobrana ze skórki. Pocięta obieraczką w cieniutkie wstążki. Surowa.
Wiele osób ma zakodowane, że pewne warzywa je się tylko po obróbce termicznej. Cukinia, kalafior, burak czy pietruszka to niektóre z nich. Ja, przygotowując obiad lubię podjadać je na surowo, co często kończy się tym, że rezygnuję z ich duszenia/pieczenia/gotowania na parze i podaję je na surowo. Burak czy pietruszka a’la julienne skropione lekkim winegretem smakują cudownie. Kalafior z dodatkiem suszonych moreli lub śliwek polany koperkowo-czosnkowym sosem jest jednym z moich ulubionych dań.
Podobnie ma się rzecz z cukinią.
Można ją podać w formie carpaccio – pokrojoną w plasterki, skropioną oliwą z wiórkami parmezanu (prezentowałam ten przepis w 4 numerze KUKBUKA), można też zrobić z niej wstążki i podać tak, jak zrobiła to Deb Perelman w książce „The Smitten Kitchen Cookbook”.
CUKINIOWE WSTĄŻKI Z MIGDAŁOWYM PESTO
(na ok. 4-6 porcji)
140 g migdałów, uprażonych na suchej patelni i ostudzonych
20 g startego parmezanu (dziugas też jest b. dobry)
1 ząbek czosnku, zmiażdżony
2 łyżeczki soku z cytryny
pieprz i sól do smaku
80 ml oliwy
ok. 900 g cukinii (ok. 4 malutkie sztuki)
uprażone płatki migdałowe do ozdoby
Ostudzone migdały, parmezan, czosnek miksuję w blenderze. Dodaję oliwę, sok z cytryny, pieprz i sól, miksuję jeszcze chwilę. Sos przelewam na dno dużej miski, w której podam sałatkę.
Cukinie dokładnie szoruję, obcinam końcówki i obieraczką do warzyw kroję we wstążki. Dokładnie mieszam wstążki z sosem. Przed podaniem posypuję porcje uprażonymi płatkami migdałowymi.
Uwagi:
1. Przepis dedykuję największemu cukiniożercy na świecie, Karoli! 🙂
2. Sałatka nie powinna długo stać, bo cukinia puści soki, straci delikatną chrupkość i czar pryśnie. Mięsożercy mogą podać surówkę jako dodatek do porcji mięsa, mi latem na obiad wystarczała potrójna porcja prezentowanej na zdjęciu cukinii.
3. A jeśli z surową cukinią jednak Wam nie po drodze, polecam marchewkowe wstążki z bazyliowym pesto – genialne!
1. Młode orzechy laskowe?Słodkie, delikatne w smaku, pachnące wczesną jesienią.
2. ?Blue Jasmine? Woodego Allena. Uwielbiam Cate Blanchett!
3. Akcję ?Let’s Do It Together?,
nie tylko dlatego, że jestem wśród zwycięzców 😉
Tutaj poczytacie o idei
przedsięwzięcia, od siebie powiem, że jest to forma dialogu o sztuce ze społeczeństwem. Moja opinia spodobała się jury i 27-29 września będzie prezentowana w przestrzeni miejskiej w ramach festiwalu Close Strangers – Bliscy Nieznajomi i wraz z dziewięcioma innymi cytatami trafi na afisze reklamowe w Gdańsku (od 16.09 do 16.10). Więc jeśli zobaczycie w Gdańsku taki plakat:
 |
| fot.: Let’s Do It Together; |
to wiedzcie, że to moje dzieło 🙂
4. Pieczywo z Mitte: Chleb i kawa. I kanapki. I w ogóle styl
miejsca: prosty, bezpretensjonalny.
5. Książkę ?Dwie ryby. Flądra i
dorsz? autorstwa Grzegorza Łapanowskiego i Ryszarda Pileckiego.
To jedna z dwóch przywiezionych
przeze mnie z Lublina książek (Kasiu, Grzegorzu dziękuję). Z miejsca się w niej
zakochałam, rzecz dorównuje najlepszym pozycjom kulinarnym zza granicy.
Piękne fotografie,
czysta typografia i przede wszystkim ciekawe przepisy na najpopularniejsze ryby w
kraju, dorsza i flądrę. O ile z tym pierwszym lubię i
umiem eksperymentować, o tyle z tą drugą nigdy nie było mi po drodze ?
spotykałyśmy się jedynie w sopockiej smażalni, gdzie zajadałam ją z tekturowej
tacki (w wersji smażonej).
Tymczasem w książce jest mnóstwo propozycji na
dodanie flądrze pazura, oto kilka przykładów: duszona flądra w sosie truflowym,
roladki z tejże z sosem pleśniowym i pomidorami, sałatka z wędzoną flądrą i
burakami.
W książce znalazłam też przepis
na dorsza z puree kalafiorowym i boczkiem, co mnie ucieszyło, bo sama też
zestawiłam tę rybę z takim samym puree kilka lat temu (o tutaj).Książkę możecie wygrać u Kasi na blogu.
6. Wspólne pikniki, śniadania, akcje wymiany przedmiotów ? wszystko, co wyciąga ludzi z domów. Trójmiasto
nabrało wiatru w żagle, co tydzień dzieje się coś ciekawego.
Sama brałam ostatnio udział w takich akcjach. O śniadaniu na Targu Węglowym Wam pisałam, ale nie wspomniałam, że po nim ruszyłam z
tacą tarty malinowej z owsianą kruszonką i ciastkami fistaszkowymi (w towarzystwie dziewczyn z Trójmiejskiej Solniczki) na Morenę (dzielnica Gdańska). W miejscowym domu kultury trwała tam akcja wymiany ubrań ?Wymieńmy się?, którą zorganizowały Monika i Asia ze Strefy Rodziny 3Miasto. Jestem zauroczona tą ideą, z resztą nie tylko ja, bo przybyło wiele osób.
Mam nadzieję, że to nie ostatnia taka impreza, a organizatorkom gratuluję pomysłu i zazdroszczę energii do działań!
7. Smażyć powidła!
W najnowszym numerze magazynu KUKBUK w rubryce „Retro gotowanie” znajdziecie śliwkową opowieść mojego autorstwa (a w dziale śniadaniowym przepis na moją ukochaną szakszukę).