Thermomix TM6 a TM5 – różnice
Ten wpis powstał w ramach współpracy barterowej z Thermomix. Miał być rolką, ale temat jest zbyt rozległy by sprowadzać go do krótkiego filmiku, więc zdecydowałam, że spiszę moje wrażenia na blogu.
Czytaj dalej
Nadszedł maj.
Powietrze zawirowało od wspomnień, zakwitły jabłonie, a parki zaczęły drżeć od dziecięcego śmiechu. Jak zawsze w maju, powróciłam do lektury ?Pestki? Anki Kowalskiej, delektując się znanymi, wielokroć czytanymi, kilkakrotnie przepisywanymi, zakreślanymi i powtarzanymi fragmentami.
W naszym mieszkaniu pojawiła się kanapa, zaś półki regału zapełniły się ostatnią porcją książek kulinarnych, którą przywiozłam z P. Do niektórych pozycji nie zaglądałam kilka lat, więc ich układanie zajęło mi kilka dni, bo każdą z książek musiałam przejrzeć. Czułam się jak w dzieciństwie, kiedy mamcia wyciągała z szafy worek zabawek, które znudzona porzuciłam kilka miesięcy wcześniej. Okrycie tych starych-nowych zabawek było rozkoszne, przepadałam na kilka dni (a wtedy mamcia chowała do worka zabawki, które porzuciłam na rzecz tych nowoodkrytych). Podobnie było teraz:
Ojej, zapomniałam już o tej książce! (?Kuchnia z Zielonego Wzgórza?)
Jak mogłam żyć bez tej książki?! (?Jajka? M. Roux)
O, jaka śliczna dedykacja! (?Lubię gotować? P. Brodnicki, z dedykacją napisaną kulfoniastym pismem najmłodszej z moich sióstr)
Ciekawe jest to, że gdy dziś przeglądam niektóre z książek, zwracam uwagę na przepisy, które niegdyś zupełnie mnie nie interesowały. Niektóre z przepisów omijałam szerokim łukiem z powodu ich trudności, składników, które wydawały mi się dziwne czy po prostu dlatego, że miałam inny gust kulinarny (np. kiedyś nie spojrzałabym na terrinę).
Dziś skorzystałam z przepisu, który niegdyś wydawał mi się skomplikowany i upiekłam bezy. Część z nich chciałam wykorzystać na deser Eton Mess, ale odwiedziła nas ma średnia siostra i po bezach zostały okruszki.
BEZY FRANCUSKIE WG M. ROUX
4 średnia białka
125 g drobnego cukru
125 cukru pudru
Białka ubijam, aż powstaną lekko sztywne wierzchołki. Ciągle ubijając, dodaję stopniowo drobny cukier (kolejną porcję dodaję, aż poprzednia przestanie chrzęścić w mikserze). Proces ubijania białek z cukrem trwa ok. 10 minut. Piana ma lśnić i być supersztywna. Następnie wsypuję cukier puder i jeszcze chwilę miksuję.
Pianę nakładam łyżką (albo bardziej elegancko: wyciskam szprycą cukierniczą) na blachę wyłożoną papierem do pieczenia.
Bezy piekę w 110 st. C. przez 1 godzinę i 25 minut (jeżeli porcje będą mniejsze, to o 10 minut krócej). Kiedy bezy będą gotowe, wyłączam piekarnik, ale go nie otwieram, pozostawiając w nim bezy do oschnięcia.
Uwagi:
1. Przepis pochodzi z książki ?Jajka? M. Roux. Z porcji wychodzi 20 większych ciastek, ale następnym razem zrobiłabym mniejsze porcje, by łatwiej schły.
2. Do połowy porcji dodałam mieloną kawę, co było błędem, bo beza nie udźwignęła ciężaru i pozostała wilgotna w środku (w czystej bezie tego nie było). Jeżeli więc chcecie aromatyzować bezy, dodajcie niewielką ilość kawy rozpuszczalnej, mielona raczej się nie nadaje.
3. Bezy są białe, chrupiące i delikatne. Muszę je upiec raz jeszcze bo mam ochotę na Eton Mess!
Perspektywa czterech dni wolnego smakowała rozkosznie. Delektowałam się nią już od piątku, mnożąc w myślach alternatywne plany na ten czas, obracając je na języku jak truskawkową landrynkę.
Tych kulinarnych nie było dużo, nie licząc przygotowania jedzenia na piknik. W planach było za to sporo słońca, był wiatr we włosach i ciepła kurtka, bo uważnie śledziłam prognozę pogody, by nie doznać zawodu, gdy w weekend majowy skostnieją mi palce.
Skupmy się na pikniku.
(zdjęcie pochodzi z książki „Pikniki” Clare Ferguson)
Nad piknikowym menu nie myślałam za długo. Owszem, przejrzałam kilka fachowych 😉 pozycji, które mam na półce, bardziej jednak dla zabawy niż w poszukiwaniu inspiracji, bo wiedziałam, co pojawi się na naszym piknikowym kocu.
A pojawiły się: ciabatty z cukinią, pesto, pomidorem, sałatą i grillowanym kurczakiem (podobne pokazywałam tutaj) i kwadraty z ciasta francuskiego z jabłecznym farszem. Marta zaś przygotowała dwie sałatki – grecką i sałatkę z cieciorką, pomidorkami koktajlowymi, lubczykiem i świeżo siekaną kapustą – oraz owoce.
Uzbrojeni w mapę i wygodne buty, ruszyliśmy czerwonym szlakiem przez Bory Tucholskie, zahaczając o kilka pięknych jezior. Nad jednym z nich urządziliśmy piknik.
Cisza,
pulsująca zieleń młodych listków,
szumiące trawy i aksamitna tafla jeziora?
Kiedy układaliśmy się na trawie, przeżuwając ostatnie kęsy francuskiego ciastka, chmura, którą widzieliśmy po drugiej stronie jeziora, a którą widać na zdjęciu poniżej, przyfrunęła do nas i przerwała tę sielankę.
Tak czy siak, kilka minut później znów wyszło słońce, a my kontynuowaliśmy wędrówkę.
W drodze powrotnej zahaczyliśmy o hodowlę pstrąga w miejscowości Mylof, skąd wróciliśmy z superświeżymi rybami. Bardzo chciałabym pokazać Wam dziś pstrąga w płatkach migdałowych, którego dziś przyrządzę, ale nie mam na tyle cierpliwości, by czekać z tą notką kolejny dzień.
Pokażę więc Wam pomysł na piknikową przekąskę ? krakersy owsiane.
KRAKERSY OWSIANE D. LEPARDA
100 g mąki pszennej
50 g mąki razowej
1/2łyżeczki cukru
1/4łyżeczki proszku do pieczenia
1/3łyżeczki soli
13 g miękkiego masła
50 g płatków owsianych (mogą być błyskawiczne)
85 ml mleka bądź zimnej wody
Gruba sól, po posypania
W robocie kuchennym, końcówką do siekania, miksuję krótko masło, mąkę, cukier, sól i proszek do pieczenia. Dodaję płatki i mleko i mieszam łyżką z resztą ciasta. Przykrywam ciasto folią i odkładam na minimum pół godziny.
Rozgrzewam piekarnik do 200 stopni C. Ciasto cieniutko rozwałkowuję, podsypując lekko mąką, gdy klei się do deski. Kroję ciasto w kwadraty, układam je na blasze. Smaruję kwadraty odrobiną wody i posypuję solą. Piekę przez ok. 15-18 minut, aż krakersy nabiorą złotej barwy.
Uwagi:
1. przepis pochodzi z działu kulinarnego The Guardian, z mojej ulubionej rubryki Dana Leparda. Podana porcja krakersów wypełnia jedną blachę piekarnika. Zmiana, jaką wprowadziłam do przepisu to dodatek mąki razowej, której pierwotny przepis nie zawierał.
2. Krakersy świetnie smakują z humusem (ja podawałam je ze smakowym humusem, wzbogaconym o przyprawę za?atar.) Są chrupiące, lekko owsiane i bardzo, ale to bardzo wciągające?
3. A na piknik polecam jeszcze chlebek pan bagnat. Fajnie wygląda i jest pyszny!
