Sobota to dobry dzień na pisanie o śniadaniach.

Listopad to dobry miesiąc na pisanie o ciepłych śniadaniach.

Ciepłe śniadania to dobra rzecz dla zmarzniętego brzucha.

W zasadzie na tym mogłabym już zakończyć tę notkę, ale pozwolę sobie pociągnąć temat.

Mój zmarznięty brzuch najbardziej lubi rozgrzewać się owsianką. Nic nie przebije owsianki z odrobiną brązowego cukru i masła, które tak ładnie topi się na jej gorącej powierzchni, ale od czasu do czasu lubię ją sobie nieco urozmaicić. I tak zjadam czasem owsiankę cynamonowo-bananową, a od niedawna pojawia się u mnie kolejna kombinacja: owsianka z marmoladą pomarańczową i gorzką czekoladą. O ile czekolada nigdy mi do owsianki nie pasowała, o tyle marmolada pomarańczowa mnie zaintrygowała. Poszłam za ciosem i przyrządziłam ją tak, jak nakazuje Jamie Olivier.

I wiecie co? Wyszła z tego pyszna rzecz. Jeśli lubicie słodkie śniadania (ja czasem potrzebuję talerza czegoś słodkawego, miękkiego i ciepłego, co ukoi i przypomni czasy dzieciństwa), ta owsianka Wam się spodoba. Nie przesadźcie tylko z ilością dodatków, należy bowiem pamiętać, że gwiazda śniadania pozostaje niezmienna: to Miss Porridge, ozdobiona marmoladą i kilkoma kostkami czekolady.

Owsiankę lubię jeść, kiedy mój umysł potrzebuje dużej dawki energii. Tak było w październiku ? wtedy na moim stole, obok stosów ustaw i kodeksów, obok kolejnych kubków kawy, pojawiała się również owsianka. O dziwo, po naukowym maratonie, wcale mi nie zbrzydła ? mam na nią taką samą ochotę, co w październiku.

A obok owsianki chcę Wam pokazać jeszcze jedną rzecz z mego śniadaniowego repertuaru, czyli chleb dla opornych, inaczej – chleb dla niedorozwiniętych chlebowo. Niedorozwinięty chlebowo to ten, który starannie omija wszelkie chlebowe tematy, a pojęcia takie jak zakwas, hydracja czy mąka typu X czy Y wywołują u niego lekkie przerażenie. Prezentowany tu chleb pokazał ongiś w NY Times Mark Bittman, ja zaś najpierw wypatrzyłam go u Basi. Ze względu na szokująco łatwy sposób jego przygotowania, chleb bił rekordy popularności wśród internautów. Po tym, jak na własne oczy zobaczyłam, jak prosto się go przyrządza (a było to u Basi dwa lata temu), a zarazem jak jest pyszny, skusiłam się nań i ja.

Panie i Panowie, oto chleb Jim’a Lahey’a.