Kandyzowane fiołki
W tym roku fiołki pachną mi zdecydowanie słabiej, nie wiem, czy to kwestia samych kwiatów czy mojego nosa i przebytych chorób.
Czytaj dalej
Na wspomnienia mi się zebrało. Te całkiem świeże, jeszcze pachnące, jeszcze bardzo barwne- aż trudno uwierzyć, że to już przeszłość. Truskawki zniknęły niespodziewanie; w moim segregatorze było jeszcze mnóstwo przepisów z truskawką w roli głównej, które chciałam wykorzystać, gdy nagle uświadomiłam sobie, że to już koniec. Szkoda… Pozostaje zamyślić się nad ulotnością pięknych chwil i wspomnieć deser sprzed dwóch tygodni:
Tiramisu z truskawkami
Przepis pochodzi ze starego numeru ELLE;
Składniki na 3 osoby;
TIRAMISU TRUSKAWKOWE
mała garstka świeżej lub suszonej melisy 15 dag biszkoptów 7 dag mascarpone 2 jajka 2 saszetki cukru waniliowego ćwierć kg truskawek 2 łyżki gorzkiego kakao
Żółtka z cukrem ubijam mikserem na białą masę. Dokładam mascarpone, ubijam. Dodaje ubite na sztywna piane białka i truskawki pokrojone na kawałki. Biszkopty maczam w naparze z melisy (ziółka zaparzone w 125 ml wody), układam ich warstwe na dnie 3 pucharków. Nakładam krem, warstwę biszkoptów i znów krem. Wstawaim do lodówki na 12 godzin. Oczywiście nie wytrzymuję i wykładam deser z lodówki przed czasem…
Moje modyfikacje: dosyć istotne. Otóż z braku biszkoptów i chęci ruszenia się po nie do sklepu, do deseru użyłam korzennych ciasteczek, takich cieniutkich (można je kupić w Ikei). Dzięki temu deser zyskał cynamonowa nutę, a ja przekonałam się, że nawet dosyć karkołomne przedsięwzięcia się udają 🙂
Po tygodniach jedzenia truskawek z jogurtem, poczułam, że czas zrobić coś więcej. Zaszaleć. Zanurzyć w czymś słodycz tych owoców, nadać szlachetniejszą otoczkę ich aromatowi.
A że od zeszłego roku nawiedzały mnie myśli o Truskawkowym Lesie, wybór przepisu nie był trudny. Choć może lepiej brzmi stwierdzenie: wybór bazy, ponieważ tylko krem i truskawki pochodzą z Truskawkowego Lasu, zaś przepis na ciasto znalazłam w ELLE ( porzucając chwilowo mój sprawdzony przepis na kruche).
I tak powstał Czarny Truskawkowy Las.
TARTA CZARNY TRUSKAWKOWY LAS
Na ciasto:
15 dag mąki
10 dag mąki żytniej
15 dag miękkiego masła
6 dag cukru pudru
2 jajka
2 dag kakao
Cukier i masło ubiajam, az powstanie jasna masa. Dodaje jajka, mąkę, kakao. Wyrabiam ciasto, aż będzie jednolite i gladkie. Formuję kulę, wkładam do lodówki na ok. 1 godzinę. Piekę w 200 st. C, niecałe pół godziny.
Na krem: 250 g mascarpone 3/4 szkl kremówki 30 g cukru pudru (daję mniej) łyżeczka ekstraktu waniliowego 20 truskawek
Składniki miksuję (oprócz truskawek!), wykładam masę na ostudzony spód. Układam truskawki. Chłodzę. Zajadam się ciastem kilka godzin później.
Następnym razem ciasto zrobię wg sprawdzonego przepisu, ponieważ to z mąką razową wydało mi się zbyt wytrawne do tak delikatnego kremu.
PS Zmiany na stronie są zasługą mojego kochanego webmastera ;), któremu bardzo za nie dziękuję! :*
W maju poznałam białe szparagi, to był mój pierwszy raz. Bez ochów i achów, spokojny, wyważony smak- smaczne, to dobre określenie.
Porzuciłam je bez żalu- stragany wprost pękają od cudownych w smaku warzyw, od jędrnych kalafiorów, słodkawych kalarepek, cukinii, bakłażanów, dlatego nie czuję potrzeby zadowalania się jedynie smacznymi szparagami…
Porzuciłam je bez żalu- stragany wprost pękają od cudownych w smaku warzyw, od jędrnych kalafiorów, słodkawych kalarepek, cukinii, bakłażanów, dlatego nie czuję potrzeby zadowalania się jedynie smacznymi szparagami…
Jednak gdy ujrzałam zielone pęczki szparagów, nie wytrzymałam. Kusiły soczystą barwą, jędrnością.
I tak nadeszła miłość od pierwszego kęsa. Zielone szparagi, przyrządzone w najprostszy z możliwych sposobów (zaczerpnięty stąd), okazały się cudowne.
Zielone szparagi z boczkiem i sadzonym jajkiem
Moment olśnienia 🙂
Pęczek szparagów obieram (jak się potem okazuje, nazbyt dokładnie…), gotuję. Jajka smażę na boczku, pokrojonym w plastry.
Smakiem zachwycam się jeszcze długo…
A dziś czas na francuza na słono.Być może niektórzy 😉 przekonają się do wytrawniejszej wersji ciasta francuskiego, w towarzystwie kurczaka i pysznych warzyw.
Muszę zaznaczyć, że dawno nie jadłam tak pysznej zapiekanki- zestawienie aksamitnej potrawki z delikatnymi płatkami ciasta sprawia, że przymykam oczy, by zintensyfikować smak. Z przyjemnością przedstawiam:
Najlepszy placek z kurczakiem i słodkimi porami w cieście francuskim
(tytuł oryginalny; “Obiady Jamiego”)
oliwa
2 kawałki masła
1 kg obranych z kości i skóry udek kurczaka, pokrojonych na kawałki
2 średniej wlk pory, pokrojone
2 marchewki, obrane i grubo pokrojone
3 lodygi selera naciowego, drobno pokrojone
garść świeżego tymianku
2 łyżki mąki
1 kieliszek białego wina
1 kieliszek wody
285 ml mleka
sól, pieprz
255 wieprzowych kiełbasek
1 op. ciasta francuskiego
Piekarnik rozgrzewam do 220 st.. do rondla wlewam oliwy, wkładam masło, dodaje kurczaka, pory, marchewkę, seler, tymianek. Gotuje na małym ogniu ok. 15 minut, wyłączam palnik, wsypuje mąkę. Mieszam trochę, następnie dolewam wino, wodę, mleko, doprawiam solą i pieprzem. Dusze na wolnym ogniu ok.30 minut, az kurczak będzie miękki. Od czasu do czasu mieszam, by kurczak nie przywarł do dna. Soso powinien być płynny, ale raczej gęsty.
Przekładam potrawkę do naczynia do pieczenia, wrzucam kulki kiełbasiane (wyciśnięte mięso uformowane w kulki, przyrumienione na patelni). Naczynie przykrywam ciastem, odcinam wystające części. Nacinam wierzch w kratkę. Piekę przez 30-40 minut, aż wierzch sie zrumieni.
Zapiekankę zrobiłam w połowy porcji. Zrezygnowałam z kiełbasek, ponieważ:
1. nie przepadam za nadmiarem mięsa w potrawach
2. nie wiedziałam, o jakie kiełbaski chodzi 🙂
A tymianek był suszony.
Zaś smak- świetny!
Odsmażane, bo przypomniało mi się, że mam w zanadrzu jeszcze w archiwum kilka zdjęć, które lezakowały w komputerze dośc długi czas. A że obecnie nie udzielam sie kulinarnie (nie licząc wczorajszym muffinów truskawkowych, które jeszcze zdążymy uwiecznić na zdjęciach), postanowiłam wrzucić tu kilka takich ‘staroci’ wymagających odsmażenia.
Zacznę od tarty na francuskim cieście z jabłkami. Przepis znalazłam w “Moich obiadach” Jamiego Olivera, ale właściwie to nic odkrywczego- ot, francuz z jabłkiem. Dobre, bo szybkie- mało wysiłku, efekt zadowala podniebienie…
Szybka tarta jabłkowa Jamiego O.
Z ciasta francuskiego wycinam okręgi (rozmiar wg uznania). Obieram ze skórki kilka jabłek, wydrążam gniazda nasienne, dziele na cząstki. Mieszam cukier (kilka łyżeczek) z kilkoma łyżeczkami soku z pomarańczy ( ja dodałam soku z cytryny). Obtaczam mieszanka jabłka. Ciasto smaruję łyżką dżemu, najlepiej jabłkowego, układam jabłka. Zaginam brzegi. Piekę w 220 st., az ciasto będzie chrupiące i złociste.
Nie cierrrrpię określania czasu pieczenia w przybliżeniu! Ciasto musiałam ‘dopiekać’, bo po wyciagnieciu okazało się, że spód jest jeszcze nie zrobiony, mimo że brzegi były rozkosznie złociste.
A ciasto francuskie rzecz jasna, kupowałam gotowe. Myślę, że wiele czasu upłynie, zanim zmierzę sie z pieczeniem własnego…
Truskawki pojawiły sie już dosyć dawno, ale powstrzymywałam się od ich kupna, by nie zepsuć sobie pierwszego razu. Ten pierwszy, coroczny kęs soczystej truskawki musi być idealny- słodycz plus jędrność owocu, tego oczekuję.
Dlatego spróbowaliśmy ich dopiero tydzień temu.
Na początek najpyszniejszy banał pod słońcem, klasyk nadchodzącego lata- truskawki z jogurtem. Dopuszczalna odrobina cukru. Prostota i piękno, ot co!
Truskawki z jogurtem
Robiłam niedawno tartę z rabarbarem- co prawda nie zdążyliśmy jej uwiecznić na zdjęciach, ale za to samodzielnie uwieczniłam rabarbar- na ścianie… Tym razem byłam ostrożniejsza- zamiast czerwonego rabarbaru był zielony, obierałam go ostrożniej, więc kolekcja niezmywalnych plamek na ścianie nie powiększyła się. A muffiny, jak to muffiny, wyszły pyszne. Moim zdaniem- najlepsze, jakie do tej pory robiłam.
Muffiny rabarbarowe z orzechami laskowymi
Przepisu nie wklepuję, bo nie mam czasu (sesja), dlatego podlinkuje mojego posta z forum Galeria Potraw: oto i on.
Cytuję za Ptasią: “Przepis pochodzi z Feast Nigelli, dania śniadaniowe, i to jedne z lepszych muffinek, jakie wyprodukowałam (imho) Zasady dość proste – łączymy 1 1/4 szkl. cukru jasnego muscovado z 1/3 szkl. oleju, 1 jajem, 2 łyżeczkami esencji waniliowej oraz 1 szkl. maślanki. Dodajemy pokrojone w kostkę ok. 170 gr rabarbaru (w oryginale 6 uncji) oraz 1/2 szkl. pokrojonych łuskanych orzechów włoskich. Następnie stopniowo wsypujemy suche: 2 szkl + 3 łyżki mąki zwykłej, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 1 łyżeczkę sody oraz 1/2 szkl. zarodków pszennych. Mieszamy niezbyt dokładnie, tyle, byle się połączyło. Przekładamy do foremek, i posypujemy po wierzchu 2 łyżkami cukru jasnego musc. zmieszanego z 1 łyżeczką cynamonu (ja pomieszałam demerarę, bo lubię, i cynamonu było trochę więcej). Pieczemy ok. 20-25 (u mnie 20) w 200 st.”
Uwagi: zamiast brązowego cukru, użyłam białego. Dlatego też moje muffiny są jasniejsze.
Jeszcze nigdy nie robiłam szparagów. Po pierwsze, wydawało mi sie zawsze, że są niebotycznie drogie, a po drugie- spróbowałam je kiedyś w restauracji i to skutecznie zobrzydziło mi te warzywa na długi czas. Były rozgotowane, nijakie w smaku- gorzej wspominam tylko twarda wołowine, którą musiałam jeść w dzieciństwie ;).
ALE zaglądając regularnie kulinarne forum, http://fotoforum.gazeta.pl/71,1,777.html, gdzie wprost roi się od szparagowych smakołyków, skapitulowałam i kupiłam snopek białych w warzywniaku.
Przepis znalazłam w majowej Kuchni i tak oto powstała:
Przystawka z białych szparagów z sosem bazyliowym
400 g szparagów
150 ml smietany 18%
2 łyżki posiekanej bazylii
4 plasterki bekonu
1 mała cebula
1 z. czosnku
2 łyzki oliwy
1 łyz. orzechów piniowych
świezo zmielony pieprz
Oczyszczone,obrane szparagi gotuję ok 15 minut.
Śmietanę z bazylią gotuję wolnym ogniu ok. 15 minut. Odstawiam, by
sos zgestniał.
Bekon, cebulę, czosnek drobno kroję, podsmazam na oliwie z orzechami.
Dodaję szparagi i delikatnie mieszam.
Szparagi z sosem przekładam na talerz, polewam sosem smietanowym
(niedużo)
i posypuje orzechami.
Voila!
Jako że nie miałam orzechów piniowych, dodałam orzechów nerkowca.
Czas zamieścić kolejnego posta, zwłaszcza, że mnóstwo potraw przewinęło się przez naszą kuchnię od czasu założenia tego bloga. Milczenie wynika z braku konceptu na notki, nie rozkręciłam się jeszcze i ciągle ociągałam się z pisaniem. Ale koniec z tym!
Wczoraj w kuchni było lekko- może to zasługa wiosny, pierwszych plamek zieleni, powietrza, które pachnie już całkiem inaczej, a może po prostu wynika to z mojego rozsądku ( kilka dni wczesniej szalałam z ciastem francuskim, więc- by zrównoważyć kaloryczność obiadów w tygodniu- chciałam zrobić coś delikatnego). Zresztą, odkąd słońce mocniej świeci, mój organizm domaga się witamin, nasyconych barw, intensywnych smaków, soku ściekającego po ustach, słodyczy truskawek (z tym musi jeszcze poczekać, bo za pompowanymi nie przepadam)… By sprostać tym wymaganiom, zrobiłam wczoraj faszerowana paprykę, a na deser ananasa w miętowym cukrze. Przepis na paprykę znalazłam podczas wiosennych porządków- pozbywając się starych magazynów ( pochodzi z Shape), a ananas to pomysł Jamiego Olivera z ” Happy days with the Naked Chief” ( o bezsensownym polskim tytule “Lubię gotować”).
Papryka nadziewana indykiem, oliwkami i pesto
2 małe czerwone papryki
200 g indyka
2 łyżki sosu pesto
2 plasterki mozarelli
15 czarnych oliwek
tymianek
Z papryki usuwam nasiona, odkrawam górną część poniżej łodygi. Podsmażam pokrojonego w kostkę indyka, mieszam z pesto, pokrojoną w kostkę mozarellą i oliwkami. Przykrywam papryki odkrojonymi wierzchami i piekę ok. 30 minut w 180 st. C.. Podaję z ryżem, wymieszanym z resztką farszu.
W oryginale mowa o halibucie, ale że mój Ł. jest uczulony na ryby, więc muszę go zastąpić ( halibuta, nie Ł.:). Pieczona papryka jest słodka i delikatna, co stanowi przyjemny kontrast z połączeniu z ostrym pesto i wyrazistym smakiem oliwek.
Ananas z miętowym cukrem
1 dojrzały ananas 4 łyżki brązowego cukru garść świeżej mięty
Obieram ananasa, kroję go na ćwiartki, które dalej kroję w cienkie plastry. Miętę z cukrem ucieram w moździerzu. Gdy jest gotowe, posypuję ananasa cukrem.
Pyszny, orzeźwiający deser!
Raz, dwa, trzy, próba głosu.
Jakie to proste, tak nagle przerwać ciszę i z biernej pozycji internetowego podglądacza przejść w na stronę czynną. Bloga założyłam w minutę. Najwięcej czasu zabrało mi wymyślanie nazwy, choć oczywiście, po kilku sekundach od zalogowania napłynęły mi do głowy o wiele lepsze pomysły.
To blog kulinarny. O jedzeniu i dla jedzenia. Moim pragnieniem jest zachować w pamięci rzeczy, które tworzę w kuchni. By po przetrawieniu nie poszły w niepamięć godziny mojej pracy.
To tyle, w telegraficznym skrócie. Rozkręcam się.
