Thermomix TM6 a TM5 – różnice
Ten wpis powstał w ramach współpracy barterowej z Thermomix. Miał być rolką, ale temat jest zbyt rozległy by sprowadzać go do krótkiego filmiku, więc zdecydowałam, że spiszę moje wrażenia na blogu.
Czytaj dalej
Kiedy byłam mała, zazdrościłam koleżankom, które urodziły się w maju. Tak bardzo chciałam obchodzić urodziny właśnie w tym miesiącu, otrzymywać w prezencie pęki fioletowego bzu o odurzającym zapachu, bukieciki konwalii i częstować gości biszkoptem z bitą śmietaną i truskawkami.
Niestety, faktów nie da się zmienić: przyszłam na świat w listopadzie, najbrzydszym z możliwych miesiącu. Nie przeszkadza mi to cieszyć się bukietem bzu, z tą tylko różnicą, że zrywam go sama, a nie otrzymuję w ramach upominku.
W maju cieszę się jeszcze słońcem, które hojnie spływa z nieba, szparagami i zapachem młodych pokrzyw porastających rowy. Maj to najpiękniejszy czas na jazdę na rowerze.
W tym miesiącu lubię piec placki z rabarbarem, zjadam miseczki truskawek i opycham się młodymi ziemniaczkami z koperkiem. W tym roku obwołuję maj miesiącem jogurtowej panna cotty.
JOGURTOWA PANNA COTTA Z MIODEM I MIGDAŁAMI
(na ok. 6-8 szklaneczek)
4 łyżki ciepłej wody
7 g żelatyny
450 g gęstego jogurtu naturalnego (najlepiej w temp. pokojowej)
470 ml mleka albo śmietanki 30% lub połączenia tych dwóch składników
50-100 g drobnego cukru, w zależności od stopnia preferowanej słodkości (ja dałam 60 g)
2 łyżki soku cytrynowego
do podania:
miód (u mnie gryczany)
ok. 1/2 szklanki uprażonych na suchej patelni płatków migdałowych
Do kubka z wodą dodaję żelatynę i mieszam do rozpuszczenia (ja rozpuszczam żelatynę w mikrofalówce, podgrzewając ostrożnie naczynie, w którym jest).
W dużej misce mieszam cały jogurt i 1 szklankę mleka/śmietanki/mieszanki mleczno-śmietankowej. W małym rondlu mieszam pozostałą część mleka/śmietanki/mieszanki mleczno-śmietankowej, dodaję cukier i mieszam do rozpuszczenia tego ostatniego. Gdy mikstura zacznie się gotować, dodaję wodę z rozpuszczoną żelatyną, mieszam dokładnie i zdejmuję z ognia. Wlewam zawartość rondelka do miski z jogurtem i energicznie, szybko mieszam. Na koniec dodaję sok z cytryny.
Masę przelewam do małych szklaneczek/miseczek i chowam do lodówki, aby stężała (czas tężenia zależy od wielkości naczynia, minimum to 2-3 godz.).
Przed podaniem wlewam do każdego kubeczka miód (1-2 łyżki, w zależności od gustu) i posypuję prażonymi migdałami). Podaję natychmiast.
Uwagi:
1. Robiłam ten deser już trzykrotnie i ciągle mam nań ochotę; jogurtowa nuta wzbogacona o miód i prażone migdały smakuje wspaniale. Deser jest lekki, orzeźwiający i stanowi świetną bazę wyjściową do dalszych eksperymentów. Przepis pochodzi ze Smitten Kitchen, z tym że orzechy włoskie zastąpiłam migdałami, które mi tu bardziej pasują.
2. Ilość cukru zależy od preferencji i tego, ile miodu dodacie do deseru. Jeśli miodu będzie sporo, należy dać mało cukru, jeśli zaś robicie wersję bez miodu, a np. z owocami, lepiej dać więcej cukru, aby deser nie był kwaśny.
3. W doborze dodatków do deseru, można traktować go jak jogurt – idąc tym tropem, wybierzemy pasujące smaki. Moja następna wersja jogurtowej panna cotty będzie truskawkowa, mam ochotę jeszcze na połączenie malin i borówki amerykańskiej, a także pistacje z miodem i wodą różaną.
4. A kto woli bezjogurtową wersję deseru, może zerknąć na pannę waniliową, kawową albo tę z truskawkami (i z maślanką).
W przeciwieństwie do wielu osób, lubię się rozpakowywać – wyładowanie walizki po podróży stanowi dla mnie pewne podsumowanie wyjazdu.
Sortuję ubrania, przeglądam zgromadzone podczas podróży ulotki, paragony i wizytówki, układam na blacie kuchennym nowe nabytki (wśród tych ostatnich oczywiście prym wiodą rzeczy związane z kulinariami).
Znajduję zapomnianą muszelkę z telawiwskiej plaży, kawałek soli z Morza Martwego, wizytówkę palestyńskiego taksówkarza, lakier do paznokci – podarunek od handlarza z Karmelu i mapę Jerozolimy w języku rumuńskim. Za każdym przedmiotem kryje się jakaś historia albo przynajmniej barwne wspomnienie.
Z Izraela przywiozłam kawę z kardamonem, którą z lubością spijałam każdego poranka w Tel Avivie, daktylowe smarowidło do ciast i kanapek, pokaźną ilość chałwy, rulonik amardine i kawałek malbanu z telawiwskiego targu, kupiony w Hebronie za’atar i sumak oraz dwie słone mieszanki przypraw z jerozolimskiego Shuku*.
A teraz przechodzę do kolejnego etapu – zgrywania zdjęć z wyjazdu. Jest ich nieprzyzwoicie dużo…
Planując tę notkę, najpierw chciałam napisać o tej potrawie, że nie jest to danie spektakularne. Zmieniłam jednak zdanie.
Owszem, jest to danie niezmiernie łatwe do przyrządzenia, składa się z niewielkiej ilości składników i wydaje się być banalne, ale jeśli się głębiej zastanowić, jest spektakularne. Bo smak świeżych marchwiowych wstążek z bazyliowym pesto jest obłędny.
Połowę widocznej na zdjęciach miski zjadłam w ramach obiadu zamiast klasycznego makaronu z pesto. Na pomysł zastąpienia makaronu marchewką wpadłam podczas „dnia warzywniaka” (czyli dnia bez pieczywa, nabiału, makaronów, kawy, itp.). Inna sprawa, że już wieczorem się złamałam i po długiej walce łakomstwa z silną wolą zjadłam cztery Ptasie Mleczka, przyniesione przez znajomych, ale po tamtym dniu został mi przepis na przepyszną marchewkę z pesto.
Polecam ją Wam w ramach drugiego śniadania, części lub całości obiadu.
MARCHEWKOWE WSTĄŻKI Z PESTO BAZYLIOWYM
4 średniej wielkości marchewki
Marchewki obieram ze skórki i następnie obieraczką „strugam” marchewkowe wstążki. Mieszam z pesto, podaję natychmiast.