Thermomix TM6 a TM5 – różnice
Ten wpis powstał w ramach współpracy barterowej z Thermomix. Miał być rolką, ale temat jest zbyt rozległy by sprowadzać go do krótkiego filmiku, więc zdecydowałam, że spiszę moje wrażenia na blogu.
Czytaj dalej
1. Middle +Off. Piękny,
niezwykły, zaskakujący blog. Pochłonęłam go w całości już przy pierwszej wizycie.
2. Narracje.
Instalacje i Interwencje w Przestrzeni Publicznej.
Narracje to moje
ulubione wydarzenie kulturalne w całym roku.
Fakt, że odbywają się w listopadzie, cieszy mnie podwójnie, bo traktuję je jak
prezent urodzinowy.
Narracje to ? w wielkim skrócie ? seria instalacji wizualnych, które
można obejrzeć po zmroku w różnych zakątkach Gdańska. Tegoroczna edycja odbędzie
się 15-17 listopada na Wyspie Spichrzów, Ołowiance i Długich Ogrodach, a jej
hasło: ?Odkrywanie zachwyca | Targowiska, spotkania, wspomnienia? brzmi
niezwykle kusząco.
Kolejne
wydarzenia kulturalne (albo raczej: kulturalno-społeczne), w którym co roku z
przyjemnością biorę udział (a dwa lata temu udało mi się nawet wrócić zeń ze statuetką, zaś w tym roku po raz drugi zasiadam w jury konkursu Blog of Gdańsk 2013). Tegoroczna edycja po raz pierwszy odbywa się w listopadzie, co czyni ten miesiąc jeszcze znośniejszym.
4. Tę reklamę. Kto by
pomyślał, że rzecz jest o maśle!
5. Garść
cytatów Józefa Piłsudskiego.
6. Szperanie
w antykwariatach.
Najbardziej interesuje mnie dział kulinarny, choć zaglądam też na inne półki: niejednokrotnie wracałam z kupioną za bezcen kolekcją dzieł Gombrowicza, opowiadań Iwaszkiewicza czy tomikiem wierszy Miłosza. Niedawno odwiedziłam mój ulubiony antykwariat, co zaowocowało stosikiem smakowitych kąsków, o których niebawem.
7.
Instagram. Myślałam, że
mnie nie wciągnie, ale się myliłam (zdjęcia z tej notki pochodzą z mojego konta na tym portalu).
8. Zakwasową Mapę Polski. Dla tych,
którzy szukają zakwasu w swej okolicy, na przykład po to, by upiec taki bochenek.
9. Muzykę
Vitalic.
A w
szczególności zremiksowany na potrzeby filmu ?Legenda Kaspara Hausera? utwór ?Poisonlips?. Z resztą, cała ścieżka dźwiękowa do filmu jest genialna, a i obraz warto
obejrzeć, bo intryguje i wciąga.
Co roku wmawiam sobie, że przecież wcale nie jest tak źle.
Miękkie
wełniane szaliki, kubki pełne herbaty, zapach suchych liści, jesienne ogniska,
gorąca czekolada, pękate dynie, kolorowa parasolka, zastygłe w ciszy morze,
gęste zupy, pomarańcze, grzane wino, goździki, wieczory z książką, miękkie
kapcie i kanapa?
I prawie udaje mi się przekonać samą siebie. I już prawie
wierzę, że jesień to całkiem przyjemna pora roku.
Wtedy dostaję w twarz falą wilgotnej zimnej szarości. I uświadamiam
sobie, że na drzewach nie ma już ani śladu złotej jesieni, gęste chmury skutecznie
blokują delikatne promienie słońca, a te wszystkie ciepłe szaliki i rozgrzewające herbaty to marna przyjemność w porównaniu z miską truskawek
zajadaną w ciepły czerwcowy dzień.
Wtedy muszę ugotować sobie zupę.
Rozgrzać się od środka, by
nabrać energii na zmierzenie się z listopadem.
PRAWIE POTAGE PARMENTIER
czyli ZUPA ZIEMNIACZANA Z PORAMI
ok. 0,5 kg
mączystych ziemniaków
ok. 0,5 kg
pora, pozbawionego ciemnozielonych części
ok. 2 litry
lekkiego bulionu (klasyczna pp jest zrobiona na wodzie)
1 łyżeczka
soli
klasycznie do
podania: 6 łyżek śmietany kremówki, ale ja podałam zupę z 6 łyżkami oliwy i garścią
uprażonych migdałów
Obrane ziemniaki kroję w kostkę, pora pozbawiam ciemnozielonych części i kroję w plastry. Warzywa przekładam do dużego garnka i zalewam bulionem. Solę i gotuję do miękkości (pod przykryciem). Trwa to ok. 45 minut.
Ugotowaną zupę miksuję na gładko i przelewam do miseczek. Każdą porcję skrapiam oliwą i posypuję uprażonymi na suchej patelni, posiekanymi migdałami.
Uwagi:
1. Przepis
pochodzi z książki ?Mastering the Art of French Cooking? Julii Child, Louisette
Bertholle i Simone Beck.
2. Klasyczny
dodatek do tej zupy to śmietana kremówka, ja dodałam do niej oliwę (świetnie pasuje tu
truflowa) i uprażone na suchej patelni migdały. Zupę przygotowałam na bulionie,
nie na wodzie – również wbrew tradycyjnej recepturze.
3. Ta zupa ziemniaczano-porowa świetnie odnajduje się na stole również latem, bo kiedy ją schłodzić, przeistacza się vichyssoise (z tą różnicą, że klasyczną potage parmentier robi się na wodzie, a vichyssoise na bulionie).
4. Pewnie
nie wszyscy wiedzą, że nazwa zupy pochodzi od nazwiska Antoine Parmentiera, który w XVIII wieku wprowadził ziemniaka na francuskie
stoły.
