#55 Przepisy na jedną rękę: fuczki – placki z kiszoną kapustą

Życie zatacza koło, moja mała Lu siedzi na blacie, tak jak kilka lat temu siedział tu jej starszy brat Olo. Łuskam orzechy na ulubione ciasteczka (klik), w radiu słuchać głos pana Marka N. (a jeszcze niedawno myślałam, że już nigdy to nie nastąpi), a za oknem niestrudzenie sypie śnieg, pierwszy od blisko trzech lat. Zaczynam myśleć, że wszystko się prostuje i ucierając cukier puder z masłem nabieram ochoty na to, by znów coś tu napisać, odświeżyć blog.

Dobrze się składa, bo wczoraj odnowiłam usługę hostingową i wypadałoby coś porobić, by nie mieć poczucia, że wyrzuciło się w błoto 150 złotych. Piję więc kawę, porządkuję myśli i nie mam dla Was absolutnie żadnej anegdotki, które często się tutaj pojawiały i dla których wielu z Was tu zaglądało.

Mam za to takie przemyślenie, że w dobie najlepszych przepisów na najpyszniejsze ciastka, najcudowniejsze obiady i najbardziej zajebiste śniadania, które są superekstrahiper sztosem, eksplozją smaku i gwiazdą hasztagu foodporn na Instagramie, moje mierne umiejętności zachwalania dań blokują mnie. Nie jestem w stanie zachwalać moich przepisów jak przekupka pomidorów na włoskim targu, krzyczeć, że moje jest najpyszniejsze, najszybsze i najlepsze. Mogę zapewnić, że mi to bardzo smakuje i sam fakt, że publikuję jakąś recepturę oznacza, że chcę się nią podzielić – ergo: że jest dobra. Trochę się tu tłumaczę, ale zależy mi na pokazaniu mojego podejścia do jedzenia.

Ostatecznie jedzenie to tylko jedzenie, nie zapominajmy o tym. Jest fajne, sprawia przyjemność, ale kiedy ktoś dostaje publicznie drgawek rozkoszy z powodu „zajebistości” własnej potrawy, nasuwa mi się jedna brzydka, niecenzuralna myśl: „nie zesraj się”.

I tym przyjemnym akcentem przechodzę do przepisu, który wprowadziłam do naszej kuchni już rok temu, ale ciągle coś stawało mi na przeszkodzie w jego publikacji. Mowa o prostych placuszkach z kapusty kiszonej, które odkryłam w książce „Jajko” Małgorzaty  i Zofii Pilitowskich.  Ostatnio fuczki na salony wprowadził również Rozkoszny w swojej książce kucharskiej.

Fuczki, proste danie na kryzysowy czas przednówku, to bardzo polskie danie. Ale wystarczy zrobić jeden myk i zamienić kapustę kiszoną na kimchi i otrzymujemy danie kuchni koreańskiej. Robiłam te placki na warsztatach kuchni koreańskiej  i do dzisiaj do niego wracam. Opublikuję go na blogu z oryginalną nazwą, ale muszę poszperać w książkach, bo wetknęłam gdzieś kartkę z tym przepisem. Spoko, mam niecały tysiąc książek kucharskich, szybko się uwinę, ha ha.

Zaczynam więc od polskiej odsłony dania i zapraszam na fuczki. Jest to przepis na jedną rękę, bo robi się go szybko i bezproblemowo, zakładając, że nie kisicie sami kapusty. Inne przepisy na jedną rękę znajdziecie tu – klik.

FUCZKI – PLACKI Z KISZONĄ KAPUSTĄ

• 300 g odciśniętej, posiekanej kapusty kiszonej (sok wypijcie!)
• 200 g mąki
• 150 ml mleka lub wody
• 1 jajko
• 1 ząbek czosnku, zmiażdżony
• 1 łyżeczka kminku (opcjonalnie)
• sól i pieprz do smaku
• olej lub masło klarowane do smażenia

Mieszam wszystkie składniki, smażę na dobrze rozgrzanym tłuszczu, z dwóch stron. Podaję ze śmietaną, posypane pietruchą.

Serio, to koniec przepisu!