Bambusowa chatka nieopodal wzgórza (prosta i pyszna pizza)

Gdy wyszłam z autobusu i spojrzałam przed siebie, zmęczenie uciekło ze mnie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie przeszkadzała mi już pognieciona sukienka, nie zwracałam uwagi na potargane włosy i opuchnięte, wymęczone długą podróżą nogi.

Wystarczyło jedno spojrzenie przed siebie.

Przede mną roztaczały się zielone wzgórza. W połączeniu z krystalicznie błękitnym niebem, tworzyły całość jak z pocztówki. Między pagórkami miłosierna ręka Architekta wcisnęła jezioro, którego lazurowa tafla tchnęła spokojem i kusiła: chodź, wskocz, ochłodź się…

Po chwili dostrzegłam, że wzgórza porośnięte są palmami, a niedaleko jeziora znajduje się wielki basen z wygrzanym od słońca tarasem.

Omiotłam wzrokiem okolicę i zadecydowałam: zostaję tutaj. Rzucam pracę i wprowadzam się do bambusowej chatki nieopodal wzgórza. Postanowiłam, że zostanę kelnerką w tej baśniowej krainie.

A potem zadzwonił budzik i wróciłam do szarawej, topniejącej rzeczywistości.

PIZZA MARGHERITA

na ciasto:
250 g mąki pszennej
150 ml ciepłej wody
15 g świeżych drożdży lub 7 g suchych
1 łyżeczka soli
pół łyżeczki cukru
1 łyżka oliwy z oliwek

na wierzch:
4 średniej wielkości pomidory albo puszka pomidorów pelatti
oliwa z oliwek
suszone oregano, bazylia, tymianek
kulka mozarelli
świeża bazylia

Drożdże rozpuszczam w połowie ciepłej wody, dodaję cukier i 3 łyżki mąki. Odstawiam na 1/2 godziny w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. Mąkę przesiewam do miski, mieszam z solą. Robię wgłębienie, wlewam drożdże, oliwę oraz resztę ciepłej wody. Wyrabiam przez 10-15 minut. Przykrywam ściereczką i odstawiam na 2 godziny do wyrośnięcia.

Wyrośnięte ciasto dzielę na 2 części, obsypuję mąką, kolejno rozwałkowuję na cienkie placki podsypując dodatkową mąkę. Kładę je na posmarowanych oliwą blachach, odstawiam na pół godziny do wyrośnięcia. Piekarnik nagrzewam do najwyższej temperatury (czyli do 250 st.C – im wyższa, tym lepiej).

Przygotowuję sos: sparzam pomidory, obieram je ze skórki i kroję. Na patelni rozgrzewam oliwę, wrzucam pomidory, przyprawy, solę i pieprzę. Podsmażam pomidory, aż do uzyskania dość gęstego sosu. Jeśli sos jest zbyt kwaśny, dodaję doń pół łyżeczki cukru.

Wyrośnięte pizze smaruję sosem pomidorowym i układam na nich pokrojoną w plastry mozarellę. Piekę je przez 12 minut, do roztopienia sera i uniesienia się boków ciasta. Po wyjęciu z piekarnika posypuję listkami świeżej bazylii i natychmiast podaję.

Wyśniony smak.

Uwagi:

1. Zdjęcia zrobiłam pewnego sierpniowego popołudnia, które dziś wydaje się równie odlegle, co kraina z mojego ostatniego snu. I choć w chwili obecnej o pomidorach, jak te ze zdjęcia można tylko pomarzyć, to przecież Margheritę na cieniutkim cieście można upiec i w lutym, zastępując świeże pomidory tymi z puszki.

2. Przepis na ciasto wzięłam od Joanny (dosłowny cytat) i już więcej nie szukam, bo jest świetny. Pizza wychodzi dokładnie taka, jak lubię: cieniutka, chrupiąca, z minimum składników (na wierzchu jest tylko miękka mozarella, pachnący latem sos pomidorowy i świeża bazylia), co skutkuje maksimum smaku! Nie cierpię tych pseudopizz, przeładowanych składnikami, z kukurydzą, ananasem i Bóg wie czym jeszcze, ułożonych na kapciowatym cieście. Nie o to w tym chodzi, o nie!

57 komentarzy

  • 15 lat temu

    hem… yummi

  • 15 lat temu

    Bardzo piękny sen.
    Cudownie pobudająca zmysły pizza 🙂 Kolor pomidorków, bazyli i ciasta – energia, po prostu.
    Pozdrawiam Cię Aniu
    M.

  • 15 lat temu

    z takimi kolorami, pysznościami i snami nawet topniejąca rzeczywistośc nie straszna

  • 15 lat temu

    może pozostałe elementy BEKi zabierzesz ze sobą na magiczne wzgórze?

    pomidory pierwsza klasa.
    dzisiaj oglądałam w sklepie pomidory.
    miałam wrażenie, że są napompowane wodą albo czymś podobnym. nie odważyłam się ich kupić. wolalam puszkowe pomidory. bliżej im do naturalnego smaku.
    to kiedy wspólna pizza?
    na moim balkonie 🙂

  • 15 lat temu

    Cóż za piękna i pyszna pizza!:)))

  • 15 lat temu

    Szara rzeczywistość? Z taką pizzą? Nie wierzę 🙂 Z taką pizzą, to wspaniały dzień 🙂 I to właśnie Margherita to dla mnie najprawdziwsza, najoryginalniejsza pizza. Piękne zdjęcia Aniu 🙂

  • 15 lat temu

    Jeśli tak wygląda szara rzeczywistość, to ja poproszę kawałek:)
    Ulubiona pizza. Nasza, moja i Chłopca.
    Absolutnie zachwycające zdjęcia!

  • 15 lat temu

    Ale u Ciebie GORĄCO:D
    Obudzić się z takiego snu to zbrodnia. Pięknie śnisz Aniu:) Bardzo lubię taką prostą pizzę, właśnie nie przeładowaną, nie przekombinowaną.

    Pozdrawiam ciepło!

  • 15 lat temu

    Basen z tarasem i bambusowa chatka i jeszcze palmy! O Matko jakbym chciała, żeby mi się przyśniło coś takiego:)
    Taką pizzę też lubię, ale czasem marzy mi się grube ciasto – taka buła;)

  • 15 lat temu

    Acha, i chciałam jeszcze powiedzieć, że takimi zdjęciami to na pewno szybko przegonisz zimę i zwabisz wiosnę:)

  • 15 lat temu

    ja chciałam tylko powiedzieć, że luty jak najbardziej nadaje się na upieczenie i wszamanie takiej pizzy, wiem co mówię jadłam w czwartek :))

  • 15 lat temu

    Dokładnie taka jak lubię, Aniu :))) Ciasto musi być cieniutkie – a jakie piękne letnie kolory u Ciebie, aż się ciepło robi mimo tej pluchy za oknem :)))
    Pozdrawiam serdecznie :)))

  • 15 lat temu

    idę spać z nadzieją, że przyśnią mi się tropiki. piękna margeritka.

  • 15 lat temu

    o taaak! pysznosci!

  • 15 lat temu

    To ja poprosze kawalek. Albo i dwa. Bede pazerna 😀

  • 15 lat temu

    Aniu,
    to nie budzik dzwonil tylko ja stukalem lyzka w blat, zebys w koncu zabrala z kuchni to zamowienie dla stolika na tarasie hehehe

  • 15 lat temu

    Ach te sny… A pizza kusząca 🙂

  • 15 lat temu

    W zasadzie zawsze jem margheritę. 🙂 Smak prosty, ale doskonały. Nie potrzebuje udziwnień w rodzaju wędzonego kurczaka czy kukurydzy. to moja ulubiona pizza. Przepiękne zdjęcia.

  • 15 lat temu

    Truskaweczko, ale piękne, letnie czary odprawiasz, a sny masz cudowne 🙂 Wiesz, kiedyś miałam taki powracający sen o zielonych wzgórzach, choć u mnie był tak zakapturzony osobnik zamiast bambusowej chatki … wolę Twój sen 🙂

    Wpraszam się na pizzę ciepłym buziakiem :***

  • 15 lat temu

    Sny są piekne, marzenia też.
    Ale z taką wspaniałą pizza da się żyć :))

  • 15 lat temu

    to chyba najulubieńsza moja pizza
    mozzarella, pomidory , bazylia

  • 15 lat temu

    Już chciałem pytać gdzie takie światło dają ale doczytałem do końca.
    Pizza z mniejszą ilością składników, tak. Lubię jednak eksperymenty i ciągle szukam nowych połączeń.
    Przyjemnego weekendu Ania, niech w podmokłym Trójmieście zagości trochę słońca.

  • 15 lat temu

    Pizza – ideał. Przywodzi na myśl włoskie wspomnienia…

    Sny – niech Ci co noc się takie zdarzają… chyba przyjemniej się po takiej nocy wkracza w dzień… a wiosna już z każdym dniem coraz bliżej…

    pozdrawiam ciepło i dobrego tygodnia życzę!

  • 15 lat temu

    Aniu sny nas uskrzydlają, powodują że ta szara rzeczywistość nabiera blasku…a jak jeszcze szarość rozświetla taka boska margherita, to już i jawa bywa uskrzydlająca…
    Pozdrawiam.

  • 15 lat temu

    Ach, pyszne zdjęcia! 🙂

  • 15 lat temu

    Piekny sen 🙂 W sam raz na ta pore roku 😉
    Pizza bardzo apetyczna i kuszaca…
    Pozdrawiam, Margareta

  • 15 lat temu

    pizza piękna, proste, pyszne dodatki! a sny uwielbiam, fascynują mnie! cieszę, sie że pamiętam swoje sny po przebudzeniu bo niektóre są naprawdę pokręcone i nadawałyby się na niezły film 🙂 szkoda tylko że nie można "nagrywać" snów tak, żeby sobie później z kimś obejrzeć (:

  • 15 lat temu

    U mnie dzisiaj dokładnie taka sama. 🙂 Choć ja lubię od czasu do czasu jakąś odmianę i coś innego niż sos pomidorowy i mozzarella – się pojawia. Ale zdecydowanie nie na kapciowym spodzie. 😀
    Smaczne zdjęcia Aniu! 🙂 Bardzo zachęcające! 🙂

  • 15 lat temu

    albo z suszonymi zrobić można no nie? 🙂 jakaś inność 😉

  • 15 lat temu

    Ach, gdzie te pomidory! Ja dziś bezwstydnie zjadłam cały kartonik pomidorów z oliwkami z Podravki.

  • 15 lat temu

    oj….w takich momentach mocno zaciskam jeszcze oczy,zeby choc przez chwilke jeszcze "dokonczyc sen",co sie rzadko udaje i az zal wrocic do rzeczywistosci,zwlaszcza takiej,jak w tej chwili-szarej…burej i ponurej….,ale TAKA!! pizza na pewno byla wspanialym przedluzeniem snu…..
    Pozdrawiam cieplutko po dluzszej nieobecnosci 🙂

  • 15 lat temu

    Moniko, to kolory lata… Już nie mogę się doczekać 🙂

    Asiejko, to by się zgadzało 🙂

    Karola, BEKA zawsze mile widziana w mojej bambusowej chatce 😉 Jak tylko zrobi się cieplej, upiekę Ci taką! I bedziemy popijać wino na balkonie,udając, ze to toskański taras. CO Ty na to? 🙂

    Majano, Kasiaaa24, dziękuję!

    Delie, zawsze wiedziałam, że Chłopiec ma dobry gust!

    Patrycjo,niestety gorąc tylko we swspomnieniach, rzeczywistość chłodna…

    Kasiac, te sny to nagroda za cięzki tydzień 🙂 Lubię je 🙂

    Agatku, zgadzam sie 🙂

    Moniko, Karolu, Cudawianko, dziękuję!

    Ewo, tej pizzy można zjeśc sporo, bo w sumie nie ma wielu kalorii 🙂

    Arku, uśmiałam się! CUdny komentarz, hi hi…

    Isadroa, dziękuję!

    Dragonfly, zgadzam się w pełni 🙂 ale lubię jeszcze np. pizzę z rucolą – pycha!

    Tili, nie wiesz, co się kryło pod kapturem, więc nie decyduj pochopnie! ;)))

    Kucharzy Trzech, zgadzam się 🙂

    Margot, u mnie ta tez wygrywa.

    Michale, jak ja tesknię za takim światłem! Ciekawe, ile jeszcze trzeba będzie czekać… Ale i tak jest coraz lepiej, coraz jaśniej. Dzieki za ciepłe słowa 🙂

    Amarantko,. dziękuję! 🙂

    Kass, własnie tak – sny osładzają szarą i często denerwującą rzeczywistość. Dobrze, że są…

    Megyy, dziękuję!

    Margareto, zgadza się 🙂

    Kasiu, ja sobie niektóre sny zapisuje, bo żal, by odeszły w niepamięć…

    Małgoś, ja też lubię odmiany! PIsałam wyżej o rucoli – wg mnie to pyszny dodatek. ALbo jadłam kiedyś z szynką parmeńską, ach, ten smak…

    Aga-aa, z suszonymi też szuuuuper!

    Dajdo, z oliwkami, powiadasz? NIe widziałam takowych! Brzmi smakowicie 🙂

    Gosiu, witaj 🙂 SKąd ja znam to uczucie! Czasem udaje się dokończyć sen, choć sama zawsze się zastanawiam, czy to jeszcze sen, czy już myśli…

    POZDROWIENIA CIEPŁE ŚLĘ WAM!

  • 15 lat temu

    A ja myślałam, że odpoczywasz na Mauritiusie 😉

  • 15 lat temu

    Ania – czy te pomidory zostały sfotografowane w czerwcu 2009 :D?

  • 15 lat temu

    Nareszcie!
    Śnić będę dziś o najlepszej, najprostszej marghericie 🙂

  • 15 lat temu

    Jak dobrze, że są sny. Można przenieść się na koniec swiata, unieść z wiatrem jak ptak, zrobić coś ekstremalnego, a potem … wrócić bez konsekwencji do rzeczywistości. A dobra domowa pizza to jest rozkosz…

  • 15 lat temu

    Przeniosłam się do świata Twojego snu. I najchętniej nigdy bym z niego nie uciekała. Maleńka, bambusowa chatka pośród wzgórz, samotność, spokój, cisza… I chrupiąca Margherita na stole. Marzenie.

  • 15 lat temu

    sorki… a co było na kolację ? bo i ja bym tak spróbował… :))

  • 15 lat temu

    Nie żałuj aż tak bardzo tego snu, kiedyś pracowałam jako kelnerka, ale trzy miesiące to chyba maksymalny okres, w którym jest fajnie i dobrze powrócić przed komputer. Czysty pragmatyzm 🙂

    A odkąd w pewnej książce bardzo beletrystycznej i niezbyt głębokiej, która jednak dostarczyła mi sporo przyjemności ,przeczytałam o zachwytach bohaterki nad pizzą właśnie taką jak Twoja, to o niej właśnie co jakiś czas śnię po nocach. Ach, lecz ten sen jest w zasięgu ręki, więc chyba wypada wreszcie spróbować.

  • 15 lat temu

    Obledne zdjecia, jak slonce w Tel Avivie 🙂
    O rety Ania, wzgorza porosniete palmami, juz czytalam z otwarta geba, ze bedzie o malpkach!!
    Tez chce lata, goracego, cieplego jak ta pizza Twa, taka cienki a miekki spod – to co malpki lubia najbardziej :-))

    :**

  • 15 lat temu

    Anulka Ty masz bardzo ciekawą osobowość muszę napisać :)))
    Wiesz co? Ja też taką lubię. Prostą. Najprostszą. Tylko troszkę grubsze ciasto wolę, ale nie dużo grubsze.
    Ej a dlaczego mi BEKA nie powiedziała, że to Sherry takie mocne?? :D:D

    Kiedy do mnie przyjedziecie ? 🙂

  • 15 lat temu

    Identyczną zrobiłam jakieś dobre 2 tygodnie temu, dokładnie we wtorek:)
    Miły sen miałaś.
    Ostatnio nie wiem co mi się śni- wszystko zapominam…
    Ps: Chciałabym sierpień.

  • 15 lat temu

    Wypiek absolutnie idealny a zdjęcia jak zwykle powalające !

  • 15 lat temu

    Fajne masz sny Truskawka. A margerita… Margerita to pizza doskonała. Ale do doskonałości dorzucam jeszcze tuńczyka 😉

  • 15 lat temu

    Widzę, że dobrze sobie poradziłaś z sennymi marzeniami.
    A pomidory takie dorodne że wydaje się, iż jest już lato.. (ale ja wiem, że to podstęp, nie smakują letnio;))

    Co do pizzy. Bardzo lubię te na cieniutkim spodzie. Mam jeden wypróbowany przepis ale na ten się skuszę..

  • 15 lat temu

    Przepyszna! W końcu znalazłam przepis na i-d-e-a-l-n-e, cieniutkie i chrupiące ciasto 🙂

  • 15 lat temu

    Ale mi smaka narobiłaś !!! Pysznie wygląda !!!!

  • 15 lat temu

    I tak oto zachciało mi się pizzy Aniu…ale nie byle jakiej.. Takiej jak ze zdjęcia 😀
    Tylko najpierw muszę skądś wytrzasnąć bazylię, świeżą. Na oknie rośnie ostatnio oregano i kolendra. A to nie ten smak…

  • 15 lat temu

    To ja poproszę o kawałek tych pysznych kolorów, po których to dopiero miałabym sny ;D

  • 15 lat temu

    Właśnie zdecydowałam, co będę zajadać w sobotę:). Może taki powiew lata przyciągnie cieplejsze i jaśniejsze dni?

  • 15 lat temu

    Pizza mnie zainspirowała, na następny wieczór filmowy moi znajomi popracują w kuchni nad przekąską 🙂

  • 15 lat temu

    Ciasto już wypróbowane – jest boskie!

  • 13 lat temu

    Fantastyczny pomysł i pięknie wygląda, ale jako mieszkanka Włoch podpowiem jedną tajemnicę wprost od pewnego neapolitańczyka… "Pizzy się nie wałkuje, to grzech na cieście. Należy ję rekoma, okrężnymi ruchammi od środka ukształtować i pozostawić niezmienione boki". Pozdrawiam – cenię zdjęcia, pomysłowość i jestem jedną z najwierniejszych czytelniczek fanek. Beata 🙂

  • Anonimowy
    12 lat temu

    Aniu, zrobiliśmy dzisiaj na obiad i wyszła bardzo dobra, na pewno jeszcze nie raz wykorzystamy ten przepis. Pozdrawiam, koleżanka Bogna 🙂

    • 12 lat temu

      Suuuper 😛 Bardzo się cieszę, ze wyszło 🙂 Do zobaczenia niebawem,Bogusia!

  • 11 lat temu

    świetne danie:)

  • 4 lata temu

    Kosmiczne jedzenie – uwielbiam pizzę i pomysły na nią. Niesamowita – ciekawa – bardzo kolorowa.

Zostaw komentarz