(…) Było już po czwartej, a chmurne popołudnie chyliło się ku posępnemu zmrokowi. Słyszałam, jak krople deszczu bezustannie biją w okno nad schodami, jak wiatr wyje pośród klombów za domem (?).
Brrr? Przypalona kasza, kawałek owsianego placka, kromka chleba z serem?
Czytam Dziwne losy Jane Eyre i chwilami mi głupio, że oto siedzę w ciepłej kuchni, nad miską mleka z czekoladową granolą, pełną orzechów i innych dobrodziejstw, podczas gdy szczytem marzeń biednej Jane była odrobina ciepła i kromka z masłem?
Gdyby tylko mogła spróbować tej granoli, byłaby zachwycona!
*** Migdały pod wpływem temperatury nabierają niesamowitego smaku, stając się chrupiące i aromatyczne. Prędzej czy później nie wytrzymuję i zaczynam przetrząsać słoik w ich poszukiwaniu. Podobnie ma się rzecz z orzechami laskowymi, które w piekarniku twardnieją i nabierają charakteru ? wyjadam je, zapomniawszy o podstawowych zasadach przyzwoitości…
Oszczędnie podchodzę tylko do dwóch składników: cukru i soli, dając ich znacznie mniej, niż sugeruje Nigella, od której zaczerpnęłam szkielet receptury na granolę. Połowa cukru wystarcza w zupełności, podobnie jak szczypta soli. Owszem, skutkuje to większym rozdrobnieniem granoli, która nie zbija się już w tak wielkie i przyjemnie chrupiące grudki, ale to nic w porównaniu z liczbą kalorii, które w ten sposób oszczędzam! 
CZEKOLADOWA GRANOLA
Składniki:
450 g płatków owsianych 120 g ziaren słonecznika 120 g sezamu 2 łyżeczki cynamonu 1 łyżeczka suszonego imbiru 6 łyżek płynnego miodu ok. 50 g brązowego cukru 250 g migdałów 1/2 łyzeczka soli 2 łyżki oleju 250 g orzechów laskowych 2 łyżeczki kakako 150 ml naturalnego soku jabłkowego
Wszystkie składniki mieszam, rozkładam na blasze. Piekę ok. 40 minut w 170 st. C. W czasie pieczenia kilkakrotnie mieszam. Po upieczeniu zostawiam do ostygnięcia, a potem łamię na kawałki.
Mniam! Cudowna granola! Uwielbiam takie pyszne płatki – a najbardziej właśnie te duże chrupiące grudki. Mmm ;). Poezja!
Aniu, uwielbiam granole! po prostu kocham:) dziekuje, za przepis napewno wyprobuje.
Ps. Bardzo lubie ksiazke „Dziwne losy Jane Eyre” 🙂
pozdrawiam
uwielbiam płatki wszelkie,
uwielbiam cynamon,
o czekoladzie i kakao już nawet nie wspomnę..
pięnie to wygląda!
A ja lubię tak czytać twoje wpisy
Podziwiać twoje zdjęcia
I bardzo lubię twoje przepisy
Aniu, o jakich zasadach przyzwoitości mówisz? ;-)) Najważniejszą zasadą jest sprawiać sobie przyjemność .;-)
Ja juz powolutku kończę moją granolę, za jakiś czas powtórka 🙂
Ugotujmy, witam na blogu 🙂
MArgot, strrrasznie mi miło :)))
He he, Małgosiu, masz rację. Dziś znalazłam w granoli jeszcze jednego migdała…:)
już wiem, co będzie mi zajmować myśli w weekend (jeśli nie sernik z kajmakiem ;)) Dzięki za przepis Aniu 🙂
cała przyjemnosc po mojej stronie 😀
Zrobiłam zaraz po tej z migdałami i orzechami. Obydwie są rewelacyjne, dziękuję za przepis 🙂